Półkule mózgu, to zgodnie z przyjętą definicją, parzyste części kresomózgowia, oddzielone od siebie szczeliną podłużną mózgu. Połączenie nerwowe pomiędzy obydwiema półkulami, zapewnia kolejny narząd układu nerwowego, o nazwie ciało modzelowate. Każda półkula ludzkiego mózgu, składa się z istoty szarej, która jest warstwą zewnętrzną kory mózgowej oraz istoty białej. Istota biała, jest uznawana za podstawowy składnik ośrodkowego układu nerwowego i dzięki budującym ją fosfolipidom, ma właśnie kolor biały. Czy struktura naszego mózgu oraz jego półkule, mogą mieć coś wspólnego z układankami i zabawkowymi łamigłówkami dla dzieci? Wydaje się, że tak. A tego, co łączy te dwa niezależne od siebie elementy, dowiecie się państwo czytając dalszą treść artykułu.
PÓŁKULE LUDZKIEGO MÓZGU. NA CZYM POLEGAJĄ FUNKCJE JEGO LEWEJ STRONY?
W latach 60-tych XX wieku, dowiedziono, że lewa półkula mózgu odpowiedzialna jest za zdolności językowe i logiczne myślenie, dlatego przypisuje się jej zdolności analityczne. Takie jak te, które potrzebne są dzieciom oraz ich rodzicom, do umiejętnego rozwiązywania łamigłówek i układanek. Dziś wiadomo, że praca ludzkiego mózgu nie jest wcale czymś prostym do zrozumienia nawet dla naukowców i badaczy. Usankcjonowany, wcześniejszy podział poszczególnych zadań oraz funkcji półkul mózgu, nie jest dziś uznawany za obowiązującą powszechnie teorię naukową. Odkryto, że za naszymi zdolnościami rozwiązywania skomplikowanych problemów logicznych, stoją połączenia nerwowe między różnymi rejonami mózgu. Od tego momentu, badacze zajęli się rolą jaką może mieć dla obydwu półkul, ciało modzelowate i struktury neuronalne kresomózgowia. Nie oznacza to wcale, że dotychczasowe badania są błędne, a lewa półkula nie jest miejscem koncentracji zdolności językowych, polegających na przetwarzaniu, konstruowaniu i odbieraniu przez nas informacji. Współczesna wiedza, dodaje po prostu do już istniejących wiadomości, nowe istotne fakty. Lewa półkula, to również miejsce lokalizacji tzw. czytania ze zrozumieniem.
UKŁADANKI I ZABAWKI, KSZTAŁTUJĄCE ZDOLNOŚCI ANALITYCZNE U DZIECI.
Układanka, jest rodzajem łamigłówki, której rozwiązanie wymaga odpowiedniego manipulowania elementami, jakie się na nią składają. Z jakimi typami układanek mamy najczęściej do czynienia? Na pewno będą to popularne puzzle i tangramy (układanki dwuwymiarowe). Następnie, kostki Soma i Beldam (układanki trójwymiarowe). Wymienione rodzaje, mają jeden cel i zasadę, która polega na tym, by złożyć w odpowiedni sposób i połączyć ze sobą, wszystkie części układanki. Czy dzieci potrafią to robić? Oczywiście, że tak. Potrafią także świetnie się bawić układankami burr, których główna idea polega na rozłożeniu, złączonych ze sobą w całość elementów układanki, a następnie ponownym ich złożeniu. W świecie manualnych zabawek, istnieją również układanki-pudełka, które należy rozłożyć na części. Chińskie pierścienie, w których zadaniem dzieci jest uwolnienie któregoś z elementów oraz układanki typu jeż w klatce, gdzie trzeba zachować się podobnie jak w przypadku chińskiego pierścienia. To jedynie kilka odmian i typów układanek, które ośmieli liśmy się państwu zaprezentować w celu zachęcenia do lepszego poznania ich przez dzieci. Mając kontakt z układankami od wczesnych lat dzieciństwa, dziecko ma szansę rozwinąć i odkryć w sobie zdolności analityczne, logiczne oraz te, które ułatwią mu w przyszłości zrozumienie skomplikowanych procesów związanych z tym jak działa i funkcjonuje dana rzecz czy zadanie. Czy nasze dziecko ma talent do nauk ścisłych? Nie sprawdzimy tego lepiej, niż za pomocą dobrej układanki.